فضیلت نمازگزار

قرآن:
«آنان كه به غيب ايمان مى آورند، و نماز بر پا مى دارند، و از آنچه به ايشان روزى داده ايم انفاق مى كنند.»
«و كسانى كه به كتاب ما اجر [ آسمانى ] چنگ در مى زنند و نماز بر پا داشته اند، [ بدانند كه ] درستكاران را تباه نخواهيم كرد.»
«مردانى كه نه تجارت و نه داد و ستد، آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زكات، به خود مشغول نمى دارد و از روزى كه دلها و ديده ها در آن زير و رو مى شود مى هراسند.»
«در حقيقت، كسانى كه كتاب خدا را مى خوانند و نماز برپا مى دارند و از آنچه بديشان روزى داده ايم، نهان و آشكارا انفاق مى كنند، اميد به تجارتى بسته اند كه هرگز زوال نمى پذيرد.»

«محمّد صلّى الله عليه و آله پيامبر خداست وكسانى كه با اويند، بر كافران، سختگير همديگر [ و ] با مهربانند. آنان را در ركوع و سجود مى بينى. فضل و خشنودى خدا را خواستارند.»

1 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : نمازگزار هنگام نماز با پروردگارش ـ تبارك و تعالى ـ مناجات مى كند.2 ـ امام حسن عليه السّلام : خداوند متعال مى گويد: نمازگزار، با من مناجات مى كند.3 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : نيكو حال تر از همه دوستانم، مؤمنى سبكبار است كه بهره اى فراوان از نماز دارد.4 ـ هيچ كس وضويى كامل و نيكو نمى گيرد و سپس براى نماز به مسجد نمى آيد، مگر اينكه خداوند با لطف و خوشى از او استقبال مى كند؛ همچون خوشحالى خانواده شخص غائب هنگام ورودش.5 ـ هيچ صبح و شبى نيست مگر اينكه قطعه هاى مختلف زمين به يكديگر ندا مى دهند: اى همسايه، آيا امروز، بنده اى صالح بر تو گذشته كه نماز خوانده يا خدا را ياد كرده باشد؟ پس اگر بگويد: آرى، آن را برايش فضيلتى مى بينند.6 ـ پروردگارتان از چوپانى كه بر پاره سنگى در قلّه كوه براى نماز اذان مى گويد ونمازمى خواند خوشش مى آيد. سپس خداى جلّ جلاله مى فرمايد: به اين بنده ام بنگريد، از ترس من اذان مى گويد و نماز مى خواند، بنده ام را بخشيدم و او را به بهشت بردم.7 ـ امام علىّ عليه السّلام : هنگامى كه انسان در نماز است، كالبد و لباسش و هر چه در اطراف اوست، تسبيح مى گويد.8 ـ امام سجاد عليه السّلام : نمازگزار تا آنگاه كه در نماز است، در پيشگاه خداى جلّ جلاله ايستاده است.9 ـ امام باقر عليه السّلام : هنگامى كه [ نمازگزار ] به قبله رو مى كند، به خداوند رحمان رو كرده است، جز او خدايى نيست.10 ـ درباره گفته خداوند متعال (و ياد خدا بزرگتر است) ـ : ياد كردن خدا از اهل نماز بزرگتر از ياد كردن ايشان از خداست. آيا نمى بينى كه او خود مى فرمايد: «مرا ياد كنيد، شما را ياد مى كنم»؟